Onderwerpen waren de terugkeer uit de oorlog, de emigratie, de verwerking van de ondergane ellende, het hervatten van de relaties met de niet-joodse omgeving en nieuwe wegen op joods gebied. Hoe pakten de joden in de eerste decennia na de oorlog hun leven weer op? Wat waren de doorslaggevende gebeurtenissen? En hoe kwam de gemeenschap weer tot bloei?

Rijke, gelaagde beelden van het persoonlijk en publiek (on)geluk werden getoond, maar ook de internationale invloeden en migratie, en de verschillen in beeldvorming binnen de eigen gemeenschap en daarbuiten. Waar schuurt het? Wat maakt trots en wat is pijnlijk? Welke thema’s zijn onderwerp van publiek debat – en waar wordt liefst in eigen kring over gepraat? De tentoonstelling wil zowel herkenning als verrassing oproepen. De bezoeker kwam in interviews en filmfragmenten tal van bekende en minder bekende mensen uit verschillende generaties tegen met persoonlijke verhalen en eigendommen. Veel van de objecten zijn voor deze tentoonstelling bij elkaar gezocht en werden voor het eerst getoond.

Speciaal voor deze tentoonstelling werd het plafond tussen de begane grond en de eerste verdieping opengemaakt waardoor de ruimtelijke ervaring van de synagoge weer tot zijn recht kwam. Een wolk van meer dan 60 in de ruimte hangende affiches verbond daarmee de nieuwe tentoonstelling op begane grond zowel ruimtelijk als inhoudelijk met de eerder door Kossmann.dejong ontworpen vaste opstelling op de eerste verdieping.